Korku..

Korku anlıktır çoğu defa. Gecenin bir yarısı yalnız başınıza sokaktayken size doğru tüm yırtıcılığıyla koşup havlayan bir köpek bile yeter bilinçaltınızda üs kurmuş tüm gizli korkularınızı ortaya çıkarmaya..

Korku endişe kıvamındadır bazen. Endişe içimizi kemiren bir kurtçuk gibidir, beyin kıvrımlarımızı kemirip durur. Bu bazen tüm dengemizi yitirene ve kişiliğimize zarar verene kadar devam edip gider.

Bazen ise paniktir korkunun arz-ı endam etme şekli. Paniğin antitezi ise serinkanlılıktır, nefes ritmini koruyabilmektir.

Karanlıktan korkarız en çok, karanlık belirsizlik demektir, karanlık tehlike demektir, karanlık yokluk demektir. Bu öğeler öylesine korkutur ki bizi, o esnada hayali canavarlar, yaratıklar, inler-cinler yaratmak bile daha sıcak gelir zihnimize..